Aby zapewnić najwyższą jakość usług wykorzystujemy informacje przechowywane w przeglądarce internetowej. Sprawdź cel, warunki przechowywania lub dostępu do nich w polityce prywatności
Niewielki lecz wspaniały okaz rzadkich minerałów z jednego z najsuchszych rejonów Ziemi - Chilijskiej pustyni Atakama. Skupienia igiełkowych kryształów libetenitu porośnięte są pseudomalachitem. Towarzyszy im atakamit i halloizyt.
lokalizacja: Kopalnia La Farola, Cerro Pintado, Atakama, Chile.
wymiary: ok 50 x 34 x 20 mm
Niewielki lecz wspaniały okaz rzadkich minerałów z jednego z najsuchszych rejonów Ziemi - Chilijskiej pustyni Atakama. Skupienia igiełkowych kryształów libetenitu porośnięte są pseudomalachitem. Towarzyszy im atakamit i halloizyt.
Libetenit to rzadki minerał miedzi z grupy fosforanów. Pierwszy okaz tego minerału został znaleziony w miejscowości Lubietowa na Słowacji. Nazwa minerału pochodzi od niemieckiej nazwy tej wsi - Libethen. Libetenit jest minerałem wtórnym powstającym w strefie utleniania złóż kruszców miedzi. Często współwystępuje z innymi minerałami fosforanowymi. Tworzy skupienia krystaliczne lub występuje w postaci naskorupień i nalotów.
Pseudomalachit to rzadki minerał miedzi z grupy fosforanów. Jest minerałem wtórnym strefy utleniania złóż kruszców miedzi, powstaje głównie kosztem chalkopirytu. Swoją nazwę zawdzięcza temu, iż makroskopowo jest bardzo podobny do malachitu. Bardzo rzadko tworzy kryształy o pokroju krótkosłupkowym, tabliczkowym lub igiełkowym. Występuje w skupieniach włóknistych, groniastych, sferolitycznych lub nerkowatych. Tworzy również nacieki i naskorupienia.
Atakamit to bardzo rzadki minerał miedzi z grupy halogenków. Nazwa tego minerału pochodzi od położonej w północnej części Chile pustyni Atakama, gdzie został on opisany po raz pierwszy. Jest minerałem wtórnym powstającym głównie w strefie wietrzenia złóż rud miedzi w warunkach klimatu suchego. Atakamit tworzy kryształy słupkowe lub tabliczkowe, występuje w skupieniach włóknistych, igiełkowych lub groniastych.
Halloizyt to minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy minerałów ilastych. Jego nazwa pochodzi od nazwiska belgijskiego geologa Omaliusa d'Halloya. Zazwyczaj tworzy bardzo małe, widoczne pod bardzo dużym powiększeniem, kryształy o pokroju rurkowym. Występuje w skupieniach zbitych, masywnych, ziemistych i proszkowych. Powstaje w wyniku działalności procesów hydrotermalnych lub hipergenicznych.