Aby zapewnić najwyższą jakość usług wykorzystujemy informacje przechowywane w przeglądarce internetowej. Sprawdź cel, warunki przechowywania lub dostępu do nich w polityce prywatności
Meteoryt żelazny, oktaedryt bardzo gruboziarnisty typu II B
Spadł 12 lutego 1947 roku
Góray Sichote Alin, Syberia, Rosja
wymiary: ok 15 x 11 mm
waga: ok 1,3 g
Ładny meteoryt o ciekawym kształcie. Gwiazdka z nieba za niewielką cenę. Polecamy.
Sikhote-Alin to meteoryt żelazny należący do oktaedrytów bardzo gruboziarnistych typu II B, spadły 12 lutego 1947 roku w górach Sichote Aliń rejonie usurskim w Rosji. Meteoryt spadł w postaci deszczu meteorytowego obejmując teren elipsy o wymiarach 4 km na 12 km. Jak dotąd zebrano w sumie 27 ton materiału meteorytowego, największy fragment ważył 1745 kg. Na miejscu spadku naliczono 122 kratery.
O godzinie 10:38 miejscowego czasu na niebie, według relacji świadków, pojawił się tak jasny bolid, że tworzył w ciągu dnia wyraźne cienie. Na początku wyglądał jak jasna gwiazda, lecz potem zmienił się w oślepiająca jasna kulę ognia sypiąca iskrami, przybierając z czasem wydłużony kształt. Tor ruchu bolidu przebiegał z północy na południe. W trakcie przelotu przez ziemską atmosferę meteoryt rozpadł się kilkakrotnie tworząc deszcz meteorytowy. Elipsa rozsiania deszczu meteorytowego miała wymiary 4 km na 12 km, a oś elipsy przebiegała z NNW na SSE. Przelot bolidu widoczny był nawet z odległości 400 km i trwał nie dłużej jak 4 - 5 sekund. Po zaniku efektów świetlnych dało się słyszeć odgłosy podobne do wybuchów lub wystrzałów ciężkich dział. Po wybuchach słychać było długotrwały, donośny gruchot i łoskot jeszcze przez kilka minut. Ślad po przelocie meteorytu, w postaci smugi dymu o czerwono różowym odcieniu, widoczny był jeszcze przez cały dzień.
Trzy dni po upadku meteorytu, rejon spadku był już przeszukiwany przez radzieckie samoloty. Na tle śniegu widoczne były wyraźne ciemne wydłużone kratery Pierwszy na miejsce dotarł geolog F. K. Szypulin. Pierwsza ekspedycja naukowa pod kierownictwem W. G. Fiesenkowa, ówczesnego przewodniczącego Komitetu Meteorytowego Akademii Nauk ZSRR, wyruszyła z Władywostoku 22 kwietnia 1947 roku. Na miejsce spadku dotarli 26 kwietnia. Ekspedycja wróciła do Władywostoku 22 maja i zebrała w sumie około 4 tony fragmentów meteorytu. Później zorganizowano jeszcze piętnaście wypraw naukowych. Zebrano ogółem jakieś 27 ton materii meteorytowej. Największy fragment ważył 1745 kg, a najmniejszy 0,18 g. Naliczono 122 kratery, z których największy miał średnicę 30 m i głębokości 6 m. Ocenia się, że całkowita masa meteorytu wynosiła około 70 ton.
Meteoryt Sikhote-Alin jest meteorytem żelaznym posiadającym na powierzchni regmaglipty. W skład meteorytu chemicznym wchodzą: żelazo 93,5%; nikiel 5,27%; kobalt 0,47%; fosfor 0,20%; śladowe ilości siarki. Wewnątrz występują duże ziarna kamacytu poprzedzielane cienkimi paskami taenitu. Struktura wewnętrzna nie jest mocno ze sobą spojona, co tłumaczyć może rozpad meteorytu w atmosferze. Małe fragmenty meteorytu mogą zawierać tylko kamacyt.
Nie pokazuj więcej
